In juni staat Marco Molenaar aan de start van de HandbikeBattle met het revalidatieteam Rijndam Racers. Sinds hij na zijn MS-diagnose het sporten weer oppakte, geniet hij er meer van dan ooit. Al moet hij wel uitkijken dat hij niet té fanatiek wordt… Wat betekent handbiken voor hem. En wat verwacht hij van de race?
‘Voor mijn diagnose was ik heel sportief, vertelt Marco. ‘Mijn eerste MS-aanval kreeg ik tijdens een hardloopwedstrijd. Daarna hield ik ermee op. Tot ik merkte dat sporten juist ontzettend goed is als je een beperking hebt. Ik was begonnen met wandelen toen mijn dochter opmerkte dat ik er altijd vrolijker van terugkwam. Ik ging weer sporten en beklom de Mont Ventoux voor ‘Klimmen tegen MS’. Toen ik daar handbikers zag rijden, dacht ik: ‘Dat wil ik ook!’
Positieve vermoeidheid
‘Als alles fysiek steeds minder wordt, ga je denken dat je geen bevrediging meer kunt halen uit sporten. Met het handbiken ontdekte ik dat ik weer een doel kan bereiken. Het is zeker zwaar, maar dat maakt het leuk. En je kunt het zo zwaar maken als je zelf wilt. Door het handbiken voelt sporten beter dan vroeger. Het kost me nog meer moeite om te presteren, ik kan er meer van genieten en voel me er beter door. Het is positieve vermoeidheid.’
In het Rijndamteam zitten meer deelnemers die via Uniek Sporten een fiets hebben verkregen, zoals Marco. Samen trainen ze minstens één keer per week, van interval tot lange afstanden. Zelf zit Marco vaker op de fiets. Hij volgt een strak schema: ‘Eigenlijk draait op dit moment alles om het handbiken. Vanaf het ontbijt tot bij wijze van spreken het toetje. Mijn vrouw en kinderen zijn er ondertussen aan gewend dat ik er niet ben in het weekend. Maar dat maakt het deze challenge ook bijzonder: we gaan er als gezin voor.’
Bewust bezig met je beperking
Zijn valkuil is té fanatiek worden: ‘Je moet bewust bezig zijn met je beperking, want het kost een hoop energie. Ik heb moeten leren dat ik ook af en toe m’n rust moet pakken. Als ik dat niet doe, heb ik mezelf ermee en nog veel meer mijn thuisfront. Want met pijn en vermoeidheid ben ik een stuk minder gezellig.’ Tegelijkertijd brengt het trainen hem veel: ‘Het hoofddoel in mijn leven is mijn vrouw elke dag te laten lachen. Dat wil ik ook om 10 uur ‘s avonds kunnen. Dankzij het sporten heb ik daar weer energie voor.’
‘Vroeger dacht ik: ‘Mensen in een rolstoel, lachen die nog wel?’ Ik ben er ondertussen achter dat ze nog wel meer lachen dan wie dan ook.’ Vorig jaar was Marco bij de HandbikeBattle met zijn hele gezin. Hij deed door omstandigheden niet mee, maar kon wel de sfeer proeven: ‘Die saamhorigheid, vrolijkheid en energie, dat is geweldig. Voor mijn vrouw en kinderen was het een eye-opener dat ík een keer ergens niet de uitzondering was. Dit jaar gaan ze zeker weer mee.’
Genieten tijdens de race
Marco is positief verrast dat je relatief makkelijk een voorziening kunt aanvragen via Uniek Sporten waardoor je weer naar buiten kunt: ‘Elke keer als ik naar mijn handbike kijk, word ik er blij van. Het staat voor vrijheid en gezondheid.’ Tijdens de HandbikeBattle hoopt hij vooral te kunnen genieten: ‘Ik voel dat ik sterk genoeg ben om snel naar boven te kunnen, maar de tijd is het niet belangrijkst. Ik wil echt bewust, en trots zijn dát ik het doe.’
*Foto: Ilse VDB
In aanloop naar de HandbikeBattle op 27 juni in Kaunertal Oostenrijk volgen we twee deelnemers die via Uniek Sporten een handbike hebben gekregen: Jeroen Somhorst (team Klimmendaal) en Marco Molenaar (team Rijndam Racers).
