Na het laatste fluitsignaal vloeiden de tranen, van geluk en opluchting. ‘Wij waren hier favoriet. Andere teams hebben tegen ons niks te verliezen, dat zie je’, zei Chèr Korver na afloop. ‘Wij hebben elke wedstrijd moeten knokken. Dat geeft deze medaille extra glans. Mijn gevoel nu? Opgelucht. Blij dat het weer gelukt is. Wat dat betreft went winnen nooit. Of het nou je zevende Paralympische Spelen zijn of je eerste.’
In de groepsfase had Nederland de Verenigde Staten ook al getroffen. Net als toen maakte de Amerikaanse ploeg het Oranje erg lastig. Ze vlogen uit de startblokken, namen een snelle voorsprong, maar die bleef beperkt tot vier punten. Al bij rust was de score omgebogen naar een voorsprong. Die werd in de resterende kwarten alleen maar verder uitgebreid. Onder toeziend oog van prinses Margriet, lid van het erebestuur van het Internationaal Paralympisch Comité (IPC), en nog 12.628 andere toeschouwers zette Nederland de eindstand op het bord: 63-49.
‘Ik ben zo blij dat het weer gelukt is’, erkende ook Bo Kramer. ‘In de eerste helft liep het bij mij voor geen meter. Maar het hele team heeft me hier doorheen geholpen. Ze hebben me aangemoedigd, veren in m’n kont gestoken en uiteindelijk ging het beter. We hebben deze echt met het hele team gewonnen.’
Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher, foto: Ilse Schaffers
